Ik Hou Van Holland

AMSTERDAM -  Zanger, muzikant en liedjesschrijver Guus Meeuwis zet sinds vorige week grotere stappen dan ooit in tv-land. Als uitdager van Jeroen van Koningsbrugge vervangt hij Peter Heerschop in het door 2,5 miljoen kijkers bekeken Ik hou van Holland. De Brabander is sterker uit het dramatische faillissement van The Entertainment Group gekomen dan hij erin ging. „Het is fijn om te weten dat ik een tik kan hebben”, aldus de man die daarna het heft in eigen handen nam.

Groots is het nieuwe optrekje van zijn bedrijf Modestus Management. De vorig jaar herrezen ’firma Guus Meeuwis’ nam haar intrek in een oude lijstenmakerij in het hart van de binnenstad van Den Bosch. De oprichting was een direct gevolg van het faillissement van The Entertainment Group (TEG), dat onder meer ook de artiest Meeuwis dakloos had gemaakt.

Eén ding heeft het slepende drama hem geleerd: „Ik kan niet anders dan doorgaan. Is het niet zus, dan maar zo.” De teloorgang van het artiestenbureau en productiebedrijf raakte de 39-jarige Meeuwis eind 2009 keihard, want TEG behartigde zijn belangen én organiseerde zijn concerten. Maar anderhalf jaar later is er van praktisch ongemak al niets meer te merken. Het heeft hem artistiek tenminste nergens van weerhouden. „Dat kon niet eens, TEG ging een week voor de start van onze theatertour over de kop. Die tournee, laat staan mijn stadionconcerten, afblazen was mijn eer te na.”

Met „Ik was aardig de sjaak” laat hij de verdere gevolgen voor speculatie. Naar verluidt had TEG nog 1 miljoen euro aan honorarium uitstaan bij de zanger. Maar voor Meeuwis zelf is belangrijk: „Ik was geen aandeelhouder, dus de zwarte Piet lag niet bij mij. Natuurlijk heb ik me destijds zorgen gemaakt, maar zeker niet veel langer dan een week. Toen stond ik voor duizend mensen in het theater en dankzij hen besefte ik dat het wel weer goed komen.”

Zuur

„We zijn anderhalf jaar verder en het blijkt waar: gewoon doorgaan was het beste. Het drama TEG was zuur voor Marco Borsato, voor alle andere betrokkenen en ja, ook voor mij. Maar het heeft ons wel weer allemaal wakker geschud. Je vechtlust en je overlevingsdrang komt boven. Teleurstelling, verdriet, ontgoocheling, kwaadheid, dat ook allemaal. Maar na die eerste reacties wilde ik vooral mijn werk weer oppakken. Me niet laten kennen. En dan is het fijn om erachter te komen dat je een tik kunt hebben.”

Gelijk heeft-ie, dat hij vanaf dat moment zijn eigen touwtjes in handen heeft genomen. In zijn tiende solojaar is Guus Meeuwis al lang en breed een constante factor in Nederland muziekland. In 1995 brak hij met zijn band Vagant vanuit het niets nationaal door met ’Het is een nacht’ en de Tilburgse student heeft daarna niet meer stilgezeten. Nou ja, één keer dan, toen hij in eind 2006 tegen een poliep opliep. Maar verder is het ultieme bewijs voor zijn status en aanzien wel dat daar waar vier Toppers jaarlijks de ArenA een paar keer vullen, Meeuwis dat in zijn eentje in het Philips Stadion in Eindhoven flikt.

In juni staat hij er weer viermaal. In het zuiden heten zijn concerten inmiddels het zomercarnaval, dus over de te verkopen kaarten hoeft hij zich geen zorgen maken. Daarbij komt zijn vijfde soloalbum ’Armen Open’ er ook nog eens aan over ruim een maand, dus de zaken lopen naar wens. Ook thuis, zijn jongste van vier, de net 1-jarige Jules, begint al behoorlijk te brabbelen. „Bij ons praten ze eerder dan ze lopen, gek hè”, glimlacht de trotse vader.

In dit rustige, stabiele vaarwater werd het voor de zanger tijd om het diepe weer eens op te zoeken. En dieper dan het oergezellige Ik hou van Holland kan eigenlijk niet, want Meeuwis vervangt er sinds vorige week professioneel grappenmaker Peter Heerschop, tegenover Jeroen van Koningsbrugge. Het is zijn grootste televisieklus ooit, maar één die hem ligt.

Alsof je een onbekende kroeg in een onbekende stad binnenloopt, vergelijkt hij het RTL-programma dat wekelijks 2,5 miljoen kijkers trekt. „Soms heb je dat, dan voel je al meteen dat je daar een goeie avond gaat hebben. Ik ben al eerder te gast geweest en ik voelde me toen meteen thuis in de ongedwongen sfeer van Ik hou van Holland. Dat is wat het programma zo succesvol maakt. Plus dat je af en toe nog eens lekker wordt uitgedaagd om onbehoorlijk fanatiek te doen.”

PSV-fan

Die sportmentaliteit heeft de Brabander altijd al gehad, fanatiek PSV-fan als hij is. „Tussen het lachen door zijn we bloedserieus. Wat maakt een spelletje als Triviant zo leuk? Het is maar een spelletje, inderdaad, maar wel één dat je wilt winnen.” Hij roept zijn optredens in Waku Waku, jaren geleden in herinnering. Niet zonder trots: „Heb ik toch twee keer gewonnen. Voor spek en bonen of niet, ik ga me niet dommer of onnozeler voordoen dan ik ben. Ook niet in Ik hou van Holland. Ik heb ook meteen gezegd dat ik niet van tevoren de antwoorden wilde zien. Dat kon ik sowieso vergeten zeiden ze, maar ik wilde er zeker van zijn niet te moeten veinzen heel hard na te denken.”

Een andere oorzaak van het grote aantal kijkers van het programma wijdt Meeuwis aan de voorbereiding, die hij met al zijn ervaring ronduit perfect noemt. „Dit is het zesde seizoen en werkelijk iedereen, van presentatrice tot aan koffiejuffrouw, weet exact wat hij moet doen. Dat ken ik van mijn concerten: als ik van tevoren weet dat er niks triviaals mis kan gaan, dan kan ik oprecht ontspannen naar een optreden toeleven. Met een gedegen voorbereiding loopt alles gewoon lekkerder.”

Alles bij elkaar opgeteld voelt hij zich goed bij zijn eerste grote televisieklus. De opnames zitten er inmiddels zelfs al op. „Vier draaidagen, waarop we op elke twee uitzendingen hebben gedaan. Wat ik lekker vond, is dat de vaart er goed in werd gehouden. Ze stopten hooguit om een decortje in te bouwen of een gast binnen te laten. Het liep daardoor als een trein. Het lijkt zo wel op verplichte gezelligheid, maar zo voelt het dus totaal niet tijdens die dagen. Het publiek heeft er zin in en dat scheelt natuurlijk enorm. Maar vooral die zekerheid dat de zaak toch wel draait maakt het verschil. Dat maakt dat de sfeer ook zo goed kan zijn.”

Door een stap als deze in zijn carrière houdt de zanger zijn palet kleurrijk. „Ik ben en blijf op de eerste plaats muzikant. Maar in de muziek draai je cycli: van plaat, naar tour, naar het theater, naar stadionconcerten en dan begin je weer van voor af aan. Door ander soort dingen tussendoor te doen probeer ik het in de eerste plaats voor mezelf leuk te houden. Dat doe ik ook in mijn muziek. Alles is jaren alleen maar groter, beter en mooier geworden. Begin dit jaar hebben we dat doorbroken door eens een paar stappen terug te doen.”

Meeuwis trok toen hij langs kroegen in het land voor verrassingsoptredens onder de naam The Monkey Sandwich Band (Broodje Aap Band).

Repertoire

„De nieuwe plaat was net af, het nieuwe seizoen stond voor de deur en dan kun je twee dingen doen. Het repetitiehok induiken en je daar je nieuwe repertoire eigen maken. Maar we konden ook gewoon gaan spelen. Bij dat laatste zitten nieuwe nummers toch sneller in je vingers en niet te vergeten in je hart. Het idee was geopperd en daardoor kregen we ook weer zin hadden om in cafés te gaan spelen. Zoals vroeger dus, lekker zonder entree dus, met de mensen twintig centimeter van je af. Dat voelde goed.”

Uiteindelijk is dat waar het voor Meeuwis altijd op neerkomt: de dingen die hij doet moeten goed voelen. Zingen en spelen, maar ook een uitstap als Ik hou van Holland. „Ik zit in een luxepositie, dat besef ik donders goed. Ik kan de muziek maken die ik wil en kan zo goed als spelen waar ik maar wil. Tegelijkertijd weet ik zeker dat dat allemaal snel afgelopen is zodra ik overga op de automatische piloot. Hoe succesvol mijn jaarlijkse Philips Stadion-concerten bijvoorbeeld ook zijn, ik móet nieuwe dingen blijven verzinnen. Want valt het ook maar één jaar tegen dan kan dat meteen het einde zijn. Die wetenschap houdt me scherp.”